Doğu Roma kiliseleri mimari özellikleri
Blog Kategorileri
Doğu Roma kiliseleri mimari özellikleri
Doğu Roma kiliseleri mimari özellikleri
Bilindiği üzere Roma İmparatorluğu 476 yılında Doğu ve Batı olarak ikiye ayrıldı.
Başkenti Roma olan Batı Roma İmparatorluğu 5.yy'da yıkıldı.
Başkenti Konstantinopolis yani bugünkü İstanbul olan Batı Roma'nın varlığı ise Osmanlı'nın yedinci padişahı olan Fatih Sultan Mehmet'in 1453 yılında İstanbul'u fethi ile son buldu.
Yüzyıllarca Roma İmparatorluğunun başkenti olan İstanbul'da ve diğer bazı şehrimizde Roma İmparatorluğu'na ait pek çok mimari eser, özellikle de kiliseler -yada bir zaman önce kilise olarak kullanılan eserler- bulunmaktadır.
Ayasofya gibi.
Bu bağlamda; tarihe ışık tutan, tarihi koklamaya, algılamaya yarayan bu eserlere -kiliselere-
gerçekleştirilecek geziler öncesi mimari yapıları hakkında ufak tefek bir takım bilgiler edinmek yararlı olacaktır düşüncesindeyim.
Öncelikle bilinmelidir ki kiliseler doğu-batı yönünde inşa edilir.
Yukarıdaki kaba çizimde de görüleceğe üzere;
ATRİUM:
Kilisenin batı kısmında , girişin yani narteksin önünde yer alan sütunlarla çevrili avludur.
NARTEKS :
Kilisenin giriş kısmıdır. Bazı kiliselerde iki narteks vardır ki ''iç narteks-dış narteks '' olarak adlandırılır.
NAOS:
Cemaatin toplanıp ibadet ettiği yerdir.
NEF:
Naos yani orta kısımdaki ibadet edilen alan tek bir yapıdan da meydana gelebilir,
bölümlere ayrılmış da olabilir ki nu bölümlere ''NEF'' denir.
Nefler birbirinden sütunlarla ayrılır. fotoğrafta nokta olarak görülenler sütunlardır.
APSİS :
Kilisenin doğu ucunda çoğunlukla yarım daire şeklinde planlanmış unsurdur.
Camilerdeki mihrap görevini görür.
Cemaat apsise dönerek ibadet eder. Kilisenin kutsal bölümü olarak kabul edilir.
BEMA:
Apsisin önündeki kısımdır. Bemaya sadece din adamları ve kilise korosu girebilir.
ALTAR :
Başına geçilip dinsel tören yapılan masa biçimindeki unsurdur. Apsisin yada bemanın içinde bulunur.